13. Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?».
14. A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
15. Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
16. Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
17. Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.
18. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.
19. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
w. 13-14 – „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” – tak brzmi pytanie, które Pan Jezus stawia ludziom, którzy wokół Niego się gromadzili. Okazuje się bowiem, że na temat Jezusa w ówczesnej żydowskiej opinii publicznej krążyły różne zdania, o czym sam Jezus dobrze wiedział. Dla nas chrześcijan, którzy naprawdę chcemy iść za Chrystusem jest to fundamentalne, centralne pytanie naszej wiary!! Ludzie wokół nas mają swoje odpowiedzi na to pytanie, często całkiem trafne, bo będące owocem ich modlitwy i wiary. Z drugiej strony nie brak takich ludzi, którzy wcale nie reflektują nad takim pytaniem i powtarzają obiegowe kłamstwa o Jezusie i Jego Kościele. Tymczasem chodzi o to, by każdy z nas osobiście określił i powiedział sobie w głębi duszy – kim dla mnie jest Pan Jezus? Czy jest dla mnie kochającym Bogiem, troskliwym obrońcą, miłosiernym i przebaczającym Ojcem, czy Kimś komu nie warto zaufać i powierzyć swojej drogi życia? Odpowiedź na pytanie Jezusa, które stawia także nam, możliwa jest tylko wtedy, kiedy poznamy Pana Boga, doświadczymy Jego obecności w sakramentach, na modlitwie.
w. 15-16 – Jezus słysząc różne zdania na swój temat, zadaje pytanie tym razem już bezpośrednio apostołom, czyli swoim najbliższym współpracownikom: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedzi Panu Jezusowi udziela Szymon Piotr, który jest jako przedstawiciel grona apostolskiego wyraża przekonanie uczniów co do tożsamości ich Mistrza. Dla przyjaciół Jezusa, którzy mieli okazję poznawać Go od dłuższego czasu, rozmawiać z Nim, przebywać z Nim w cztery oczy, jest On Bogiem, jest Synem Bożym, który przyszedł dać ludziom zbawienie, czyli wieczne szczęście. Odpowiedź Piotra jest kwintesencją wyznania wiary chrześcijańskiej, że Jezus Chrystus jest Panem, Synem Bożym, w którego pragniemy wierzyć. Czy wierzę, że Pan Jezus jest Synem Bożym? Czy podzielam zdanie apostołów, którzy byli naocznymi świadkami życia Jezusa?
w. 17-18 – Jezus mówi do Piotra, że jest prawdziwym szczęściarzem, bo dostał od Boga wielki dar – możliwość bezpośredniego poznania Go bez udziału zmysłów, które mogą pokazywać fałszywy obraz rzeczywistości świata Bożego. Istota chrześcijaństwa polega na tym, by poznawać Jezusa, kochać Go, uznawać w Nim mojego brata, który poświęcił dla mnie swoje życie. Czy w swojej wierze nie zatrzymuje się tylko na sferze emocji, tego jak się czuję w Kościele, na modlitwie, na Mszy świętej? Czy mam świadomość, że prawdziwe poznanie Pana Boga przekracza zmysły tzn. ciało i krew?
w. 18-19 – Jezus zmienia imię Szymonowi – odtąd zwać się będzie opoką, czyli skałą (gr. Petros, pol. Piotr), co oznacza dla niego nowe zadanie, nowe powołanie. Skała jest trwałym materiałem, dlatego świetnie nadaje się na budowę budowli, która ma przetrwać bardzo długo, nawet przez wszystkie wieki tego świata. Na skale Jezus buduje swój Kościół. Chrystus powierza św. Piotrowi pieczę nad Kościołem Chrystusa. Kościół, którego jesteśmy członkami jest przede wszystkim budowlą duchową; łączy nas wiara w Jezusa i dochowa z Nim więź. Jezus daje Piotrowi władzę kluczy, co oznacza, że on ma zadanie utwierdzania chrześcijan w wierze. Prymat piotrowy, czyli przewodzenie w wierze i miłości całemu Kościołowi powszechnemu spoczywa na każdym kolejnym następcy Piotra, czyli papieżu. Jako katolicy jesteśmy zobowiązani do modlitwy za aktualnego Ojca Świętego. Czy pamiętam o modlitwie za papieża Franciszka, czy pamiętam także o modlitwie za papieża seniora Benedykta XVI? Czy z szacunkiem myślę i mówię o następcy św. Piotra pamiętając, że jego posługa gwarantuje jedność Kościoła Chrystusa?
Dzisiejsza uroczystość jest świętem patronalnym poznańskiej Bazyliki Archikatedralnej pw. śś. App. Piotra i Pawła. Katedra jest miejscem, z którego naucza i przewodzi kościołowi w danej diecezji biskup, czyli najbliższy współpracownik papieża i zarazem następca apostołów na mocy sukcesji. Z racji więzi każdego biskupa z papieżem, módlmy się dziś szczególnie za naszego Arcybiskupa Stanisława i jego biskupów pomocniczych Damiana i Grzegorza.
Medytacja do pobrania: