Dziękujemy Bogu za doświadczenie Ekstremalnej Drogi Krzyżowej. Po raz pierwszy blisko 165 osób, w tym 26 kleryków naszego seminarium, pokonało pieszo ponad 44 kilometrów przedstawiając w modlitewnym i pątniczym skupieniu liczne intencje – szczególnie o nowe powołania kapłańskie.
Początkowo radość, satysfakcja, entuzjazm; później zmęczenie, senność, zniechęcenie – to uczucia towarzyszące w pokonywaniu Ekstremalnej Drogi Krzyżowej. Nasze spotkanie z Chrystusem w ekstremalnym wyzwaniu rozpoczęliśmy Mszą św. o godz. 19.00 w kaplicy seminaryjnej. Następnie każdy z nas wziął krzyż i rozpoczął ponad 44 kilometrową wędrówkę – w intencji powołań, za powołanych, o utwierdzenie w powołaniu. Pokonywaliśmy w ciszy i samotności kolejne kilometry, które z biegiem czasu stawały się coraz trudniejsze. W głowie rodziło się wiele intencji, myśli, przemyśleń. Zaczęło doskwierać zmęczenie, pojawiły się bąble na nogach. Ekstremalność stała się naszym udziałem.
Jeden z uczestników dzieli się osobistym doświadczeniem, mówiąc:
„Pragnąłem w trakcie pokonywania Ekstremalnej Drogi Krzyżowej przedstawić Chrystusowi wiele intencji – osobistych, przekazanych przez innych. Chciałem ofiarować swoje problemy, pytania, wątpliwości; podziękować także za Jego obecność w moim życiu. Był to czas prośby o siły potrzebne do realizacji życiowego powołania. Dziękuję za czas spotkania z cierpiącym Chrystusem naznaczony niekiedy osobistym bólem, cierpieniem, walką z samym sobą. Proszę o otwarte serce na odczytanie i przyjęcie owoców Ekstremalnej Drogi Krzyżowej, które jak ufam przyjdą za pośrednictwem naszego patrona – bł. ks. Narcyza Putza”.
Jako Wspólnota Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu pragniemy podziękować Uczestnikom i Ludziom dobrej woli, którzy wsparli nasze dzieło. Wszystkich otaczamy modlitwą wdzięczności i gorącej pamięci. Do zobaczenia za rok – Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
