Dzień skupienia w naszej seminaryjnej wspólnocie rozpoczęliśmy w piątek wieczorem. Kolejne godziny klerycy spędzili na całonocnej adoracji w intencji powołań. Dzień skupienia trwał do południowej Eucharystii, która była zwieńczeniem tego całego czasu. Konferencje wygłosił ojciec Wojciech Surówka – dominikanin.
Już na samym początku ojciec rekolekcjonista zapewnił nas o wyjątkowości zgromadzenia, bowiem każde spotkanie z Bogiem jest unikatowe i indywidualne. O. Wojciech powiedział nam, że nie dotrzemy do ludzi tylko głosząc. Chrystus kaznodzieja dotarł do niewielkiej liczby osób na terytorium Palestyny, natomiast umierając na krzyżu ogarnął cały świat. Stąd sercem posługi kapłańskiej jest oddanie życia za ludzi. Kapłan nie powinien „bawić się” w socjologa i zastanawiać się, co chcieliby usłyszeć słuchacze. Ma być obumierającym ziarnem – iść i żyć Ewangelią. Następnie rekolekcjonista wskazał na dwie pokusy odnoszące się do księży: pokusę sukcesu i pokusę chwały. Obydwie niweczy „przygarnięcie niewiasty” – oddanie się Matce Boga. Podczas nabożeństwa pokutnego o. Wojciech na podstawie trzech historii: o złotym cielcu, o synach Helego oraz o wizji proroka Ezechiela, wprowadził nas w temat grzechów kapłanów, które wręcz „wołają o pomstę do nieba”. W homilii podczas Eucharystii mogliśmy usłyszeć o słowach Piotra, które są słowami samego Chrystusa. Słowami uzdrawiającymi i dającymi życie. Są one obecne w Kościele.
